ای خوشا بر من که من ایرانیم فارغ از هر جنگ و هرویرانیم
جنگ من جنگ خرد باشد عزیز من حیا دارم ز هرشمشیر تیز
رسم من رسم وفاداری بود کیش آزادیجهانداری بود
من ز زرتشت و خدایی بوده ام بُد ز کورششاه ایدون دوده ام
من ز افریدون و از جم مانده ام نغمههای شادی و غم خوانده ام
من همانم که در این مهد فرین دارم از یار و عزیزان بهترین
مردمانی از دیار مهر و نور از دیار شادی و عشق و سرور
هم سخن نیکو و هم کردار نیک از اشا گویند و از پندار نیک
من نه حیوانم نه کافر یا خشوک نه به دنبال حرامی گوشت خوک
بر مسلمان و مسیحی و یهود آنکه نامش بُد ز ایران صد درود
من به این امید و عشقم زنده ام در تکاپوی وطن جان داده ام
مهد دلداران شود ایران زمین یار زرتشتیم جمله بر یقین
